عصر حاضر که به عصر فناوری و اطلاعات معروف است کشورها و ملت هایی در راس هرم توسعه قرار می گیرند که خود را در روند تحولات عرصه فناوری قرار داده اند. شاه بیت این تحولات که در چند دهه اخیر سبب پیشرفت غیرقابل باور بشری گشته مقوله اینترنت است. ابزاری که باعث برداشته شدن مرزهای مختلف علمی، اقتصادی، فرهنگی واجتماعی گردیده است. در حال حاضر بنا بر اعلام آمارهای سازمان ملل تعداد کاربران اینترنت در جهان دو میلیارد نفر می باشد. آمارها نشان می دهد که بیش از 32 میلیون کاربر اینترنت در کشورما نیز وجود دارد و از این تعداد تنها نزدیک به 700 هزار نفر از اینترنت پرسرعت استفاده می کنند. براین اساس سهم اینترنت دایل آپ با سرعت حداکثر 56 کیلوبیت بر ثانیه در کشور بیش از 90 درصد است. با این وجود آنچه که از همین حداقل سرعت نیز به معضل جدی کاربران تبدیل شده قطع و وصل‌های مکرر این شبکه بدون توجه به حقوق کاربران است که سرویس دهندگان اینترنت، شرکت مخابرات و شرکت ارتباطات زیرساخت و هر شرکت دیگری که متولی اینترنت در کشور است زیربار آن نمی رود و در این بین به راحتی حقوق کاربران را نادیده می گیرد. وضعیت و کیفیت سرعتی که ما در کشور به کاربران اینترنت داده ایم درمقایسه با مردم کشورهای دیگر به هیچ وجه قابل مقایسه نیست. گزارش های منتشر شده از وضعیت سرعت اینترنت در دنیا نشان می دهد که ایران در میان کشورهایی با سرعت اینترنت کمتر از 1 مگابیت برثانیه قرار دارد و این در حالی است که در تایوان سرعت متوسط اینترنت 5 مگابیت بر ثانیه، نیوزلند 3.2 مگابیت برثانیه ، آمریکا 5 مگابیت برثانیه و استرالیا 2.9 مگابیت برثانیه است. آیا واقعا با مقایسه امکاناتی که دراختیار کاربران گذاشته ایم رواست که بخواهیم قطعی و کاهش سرعت را هم بردوش آنها بیاندازیم و کسی هم پیگیر حقوق آنها نباشد؟در برنامه پنجم توسعه بر ایجاد و توسعه شبکه ملی اطلاعات و دسترسی به "اینترنت پرسرعت" تاکید شده به نحوی که تا سال دوم برنامه یعنی سال 92 باید همه دستگاه‌های اجرایی و واحد‌های تابعه به شبکه ملی اینترنت متصل شوند و نیز تا پایان برنامه یعنی سال 95 باید 60 درصد خانوار‌ها از اینترنت پرسرعت استفاده کنند اما به باور تحلیلگران در آستانه اجرای برنامه پنجم توسعه همچنان مشکلی به نام کیفیت ارائه خدمات و نبود راهکار مناسب در اینترنت کم سرعت موضوعی است که در ابتدایی ترین نقطه خود قرار دارد. اما موضوع حقوق کاربران امری است که در تمام جهان، شرکت های ارائه دهنده اینترنت آن را مورد توجه قرار می دهند. به گونه ای که با انعقاد قراردادی با متقاضی با توجه به درخواست آنها و میزان هزینه ای که می کنند به آنها سرویس می دهند . تا اینجای کار در کشورما هم بر همین منوال عمل می شود. اما در طی همین قرار داد شرکت ارائه دهنده موظف است در صورت افت سرعت و یا قطعی اینترنت به کاربر خود خسارت دهد. امری که به هیچ عنوان در کشور ما رعایت نمی شود و کاربران با پرداخت هزینه اینترنت دریافتی خود در اکثر مواقع با قطعی و یا کاهش سرعت روبه رو هستند و هیچ سازمان و یا نهادی پیگیر حقوق آنها نیست.ما در پایان چشم انداز بیست ساله باید خود را به عنوان قدرت اول علمی و اقتصادی منطقه معرفی کنیم با توجه به سرعت جامعه جهانی در عرصه پیشرفت فناوری و اطلاعات با این امکاناتی که در این عرصه در صدد فراهم کردن آن هستیم به طوریقین از قافله عقب خواهیم ماند.